MENU
Jesteś tutaj: Zabiegi Lamprobe Prosaki

Prosaki

Prosaki – nie swędzą nie pieką ale szpecą. To milimetrowe kuleczki o białej, żółtawej lub kremowej barwie. Możemy je zauważyć na naszej skórze najczęściej w okolicach:

  • powiek
  • pod oczami
  • na policzkach
  • na skroniach
  • na nosie
  • na plecach
  • w miejscach intymnych
  • na ramionach

Zazwyczaj prosaki wielkością przypominają ziarnka maku, chociaż trafiają się i większe. Występują grupowo i często mylone są z trądzikiem. Jednak prosaki są twarde i nie można ich wycisnąć. Te małe kuleczki często pojawiają się u noworodków i starszych dzieci na twarzy, skórze głowy czy tułowiu. Ich obecność związana jest ze złą gospodarką lipidową.

Prosaki pojawiają się, gdy dochodzi do zrogowacenia mieszków włosowych. Dochodzi wtedy do zatkania gruczołu łojowego oraz zebrania się wydzieliny łojowej czyli sebum tuż pod skórą. Pojawienie się tych zmian na skórze może być spowodowane również długotrwałym nasłonecznieniem skóry i przesuszeniem naskórka.

Prosaki można podzielić na kilka rodzajów:

  • pierwotne – odznaczają się cystami, które niestety często są zaczerwienione i sprawiają dól. Ten rodzaj powstaje najczęściej wokół, czoła, żuchwy, podbródka (często zmiany mylone są z trądzikiem)
  • wtórne – ten rodzaj prosaków powstaje w wyniku powierzchniowego uszkodzenia skóry, ich miejsce występowania jest ściśle związane z owym uszkodzeniem np. z wyciskaniem rzekomych zaskórników 
  • wysiewowe – te prosaki pojawiają się samoistnie bądź ich występowanie powiązane jest z zaburzeniami  genetycznymi lub autoimmunologicznymi skóry. Prosaki wysiewowe pojawiają się nagle i występują na powiekach, policzkach, brodzie czy szczęce oraz na górnej części tułowia.

Zdecydowanie odradzane jest usuwanie prosaka samodzielnie, ponieważ zazwyczaj poza zrogowaciałym łojem wydostaje się niewielka ilość krwi lub płynu surowiczego co może doprowadzić do niechcianych powikłań w postaci  nadkażeń. Usunięcie prosaków nie daje gwarancji na pozbycie się ich na zawsze. Sytuację można opanować zmieniając przyzwyczajenia pielęgnacyjne skóry oraz nawyki żywi iowe na co dzień.

Za metodę najpewniejszą, zwłaszcza w przypadku licznych, sporych, nawracających prosaków, polecamy zabieg radiotermolizy LAMPROBE.

Kaszaki to małe twarde torbielowate guzki wypełnione kaszowatą substancją. Tworzą się w okolicy mieszków włosowych i gruczołów łojowych w wyniku ich zaczopowania. Kaszaki mogą się pojawiać w okolicy: głowy, karku, tułowia, pachwin. Cysty często powiększają się i przyjmują białe lub żółtawe zabarwienie, nie towarzyszą im dolegliwości bólowe. W przypadku, kiedy dojdzie do wtórnego zakażenia stają się zaczerwienione i bolesne. Zakażeniu często towarzyszy przebicie się cysty i wydostanie się jej zawartości na zewnątrz. Może doprowadzić do wtórnych zmian zapalnych. Przyczyny powstawania kaszaków bardzo różne. Mogą powstawać na skutek nieprawidłowej pielęgnacji skóry, po przez stosowanie niewłaściwych kosmetyków myjących lub kremów jak chociażby tych na bazie olejów lub silikonów. Nadmierne i intensywne  opalanie zwłaszcza u osób starszych. Urazy, otarcia, zapalenia mieszków włosowych oraz niewłaściwa praca gruczołów łojowych, również mogą przyczynić  się do wystąpienia małych guzków pod skórą.

Kaszaki zwykle powstają w miejscach o dużym zagęszczeniu mieszków włosowych i gruczołów łojowych czyli:

  • na twarzy i na brzegach powiek
  • na owłosionej skórze głowy
  • na karku
  • na tułowi
  • na narządach płciowych

Niewielkie kaszaki można usunąć dzięki mikrochirurgii (zabieg LAMPROBE) bez pozostawienia blizny. Zaletą tej metody jest brak krwawienia, łatwość usunięcia zmiany oraz brak blizny. 

Nie ma żadnych udowodnionych metod chroniących nas przed pojawieniem się kaszaka . W chwili pojawienia się na skórze zmian o charakterze kaszaka ważne jest aby nie wyciskać, nie ściskać, nie przekłuwać torbieli w warunkach domowych, może to doprowadzić do nadkażeń, blizn, i wydłużyć proces gojenia. W przypadku większych zmian zalecany jest zabieg chirurgiczny.

PIĘKNO

NIE POTRZEBUJE SKALPELA